“Salgın vicdanı öldürmez”
Salgın ve kısıtlamalar nedeni ile aktif yaşamın ve sosyal hayatın engellilerimiz üzerindeki baskısını fark edemez olduk. İçerisinde bulunduğumuz oldukça zor bir süreci geride bırakıyoruz gibi görülsede, toplumun bir çok kesimini olumsuz bir şekilde etkilediği gerçeğini de unutmamak lazım. Olumsuz etkilenenler arasında başta engellilerimizin ve ailelerinin de bulunduğunu söyleyebilirim. Bu süreci engellilerimiz ve ailelerinin nasıl geçirdiklerini bilmemiz olanaksız. Geçen hafta ilimizde bir babanın feryadını ulusal bir televizyon kanalından izlemiştim. Kendisi ile bir telefon görüşmem oldu haberi izlediğimi yetkililerden geri dönüşün olup olmadığını sordum. Ne yazık ki kendisine dönüş yapan olmamıştı..
Düşünün bir baba kızının burnunda açılan iğne ucu kadar bir yaradan sürekli kan akıntısını bir türlü tedavi ettiremesin. Şehir şehir gezip hastanelerin uyguladıkları tedaviler yetersiz kalsın. Kızının tedavisine çare bulamadığına mı yansın, işsiz olup çalışamadığı için masrafları nasıl karşılayacağına mı yansın. Diyeceğim o ki kimse komşusunu sormaz hale geldi. Kimin ne derdi var bilinmez oldu. Bu sebeple
İlimizin bir proje kapsamında engelli ve dezavantajlı ailelerin haritası çıkarılarak, bu harita tüm kurumlarla paylaşılmalıdır.
Böylelikle sistem üzerinden ihtiyaç sahibi olanları, engel durumuna göre ihtiyaç duyduğu malzeme cinsi, hangi engel grubundan olduğu, çalışıp çalışmadığı, evli olup olmadığı, mezuniyet durumu, kız erkek gibi sorularla açıklamalı tespit yapılarak kimin neye ihtiyacı varsa sisteme kayıt edilmelidir. Kime yardım veya nasıl bir destek verilmiş ise kayıtlarda görünür olmasını sağlamak gerekir. Sonra ayda bir bu ailelere ev ziyaretleri yapılmalıdır. Psikolojik desteğe ihtiyaç duyulan engellilerimize bu desteği sağlamalıyız ki Sosyal devlet olmanın bize vermiş olduğu misyonu böylelikle en iyi şekilde yerine getirmiş olalım. Komşusu aç iken tok yatanlardan olmamak dileğiyle.
Bir hafta sonra başka bir konu ile köşemizde buluşmak üzere sağlıkla kalın...
